Weekend emocje mieliśmy tylko w sobotę. Co prawda mieliśmy w planie jeszcze trzy spotkania rozegrać też w niedziele, ale wszystkie odwołali przeciwnicy. Zagrały więc tylko roczniki 2011 i 2014. Jedno z tych spotkań przegraliśmy a jedno wygraliśmy. Szczegóły poniżej 🙂
FT 2011 – KS Wilanów 2010/11
Mecz zaczęliśmy bardzo źle. Cała drużyna wyglądała na ospałą, nieprzygotowaną, niemrawą, niezaangażowaną. Skończyło się to stratą bramki w 8′ po rzucie z autu (sic!) przeciwnika. Nie dość, że słabo się ruszaliśmy to dodatkowo zagrywaliśmy sobie bardzo dużo słabych, wolnych, za lekko podanych piłek. I sami siebie wpędzaliśmy w kłopoty.
Być może stracona bramka podziałała na nas jak zimny prysznic ponieważ po 20′ było już 2:1 dla nas. Obie bramki strzelił Emil, jedną po ładnej asyście Antka Małysza. W 30′ mieliśmy małą zapaść. W trzy minuty straciliśmy dwie bramki i przegrywaliśmy 2:3. W ostatniej minucie pierwszej połowy Emil po brawurowej, indywidualnej akcji (sam wywalczył sobie piłkę) zdobył trzecią bramkę i na przerwę schodziliśmy z wynikiem remisowym.
Druga połowa to przede wszystkim dużo walki w środku boiska z wyraźną przewagą przeciwnika. My się broniliśmy, oni atakowali. Natomiast broniliśmy się mądrze, nie można powiedzieć, żeby Wilanów miał mnóstwo świetnych okazji bramkowych. Kilka strzałów oddali ale generalnie nie stwarzali przesadnego zagrożenia pod naszą bramką. My graliśmy tak, jak się mecz ułożył – czyli z kontry. W II połowie mieliśmy 3 lub 4 100% sytuacje bramkowe (sam na sam). Niestety nie wykorzystaliśmy żadnej z nich a w dodatku w 79′ straciliśmy bramkę na 3:4. Trochę szkoda bo remis (a nawet wygrana) były w naszym zasięgu. Graliśmy z rocznikiem 2010.
Wyróżniającymi się zawodnikami w FT byli: Emil Skolimowski, Alan Sentkiewicz, Filip Knap
FC Lesznowola – FT 2014
Słoneczne sobotnie popołudnie w podwarszawskich Łazach, temperatura idealna do gry w piłkę, czego chcieć więcej?
Po tym spotkaniu, możemy śmiało napisać, koncentracji, koncentracji od pierwszych minut spotkania. Pierwsza tercja meczu nie była najlepiej przez nas zagraną częścią spotkania. Po naszej stronie brakowało wielu elementów, a w szczególności uśmiechu na twarzy i radości z przebywania na boisku.
Radość i uśmiech odzyskaliśmy dopiero po pierwszej przerwie w tym spotkaniu. Od tego momentu zaczęliśmy realizować również założenia przedmeczowe oraz grać. Żyliśmy na boisku, chcieliśmy piłkę, konstruowaliśmy akcje wspólnie, jak drużyna. Na efekty tego długo nie było trzeba czekać.
Przed nami dalej sporo nauki oraz doskonalenia elementów, które już umiemy.
Najlepszym zawodnikiem spotkania zostaje Eryk Parzych. Wyróżnieni natomiast zostają Cyprian Gajewski oraz Oli Lewiński.
